Financieel de crises doorstaan was de eerste zorg voor veel verenigingen tijdens de afgelopen twee seizoenen. Maar er is meer nu wedstrijden weer mogen en competities en toernooien voor de deur staan. Zijn de spelers en speelster de vereniging trouw gebleven. Is de begeleidingsstaf nog beschikbaar, zijn coaches en trainer weer instaat om de draad op te pakken. Waar vallen op dat vlak de gaten en zijn er voldoende opvolgers die de gaatjes kunnen dichten.

We praten met Cindy Doorduin, dit seizoen weer coach van de handbalsters van Indus dames 1. Zeker niet de bedoeling, maar afgelopen zondag zat Cindy Doorduin weer op de bank bij de eerste wedstrijd van de najaarscompetitie in de eerste klasse. Een uitwedstrijd tegen DIOS in Den Hoorn werd er met 29 - 18 verloren.

Voor corona teammanager en eigenlijk de bedoeling om toeschouwer te worden dit seizoen.

“Klopt wel, maar de trainer/coach Kees Schild heeft aangegeven te stoppen met training en coachen bij de dames, dus ben ik terug op de bank. Mijn dochter speelt ook in het team en als je moeder dan altijd op de bank zit is dat minder leuk. Maar we moeten verder en is dit voorlopig de oplossing. Zoveel mogelijkheden heeft een kleine vereniging als Indus niet.”

De selectie van Indus dames 1 seizoen 2021-2022: Jeanette de Leeuw, Jessica de Leeuw, Joanne de Leeuw, Mariska Witte, Ashley Poel, Linda van Seters, Margaretha van Seters ( tijdelijk niet beschikbaar), Anouk Roest, Iris Quak, Britt Doorduin en Debbie Lievaart.

Wat zijn de doelstellingen voor het komende seizoen.

“We hebben tijdens de coronapandemie niet heel veel kunnen doen. Vorig seizoen hebben we nog wel een paar wedstrijden gespeeld, maar daarna was het snel over. Afgelopen periode een paar keer met de heren getraind en afgelopen week weer met de meiden. We zullen moeten kijken waar we nu staan. We hebben best wat ingeleverd in de periode waar we niet konden spelen en trainen. Dus zullen we de najaarscompetitie gaan kijken waar we staan en vooral wat er moet gebeuren om weer aan te haken bij het niveau van voor corona. We hebben een kleine groep en blessures zitten bij handbal in een klein hoekje. We moeten het plezier weer terugkrijgen. Ik hoor wel dat meer verenigingen last hebben met spelers die gestopt zijn tot een leegloop. Trainers die niet meer beschikbaar zijn. Voor ons is het nu weer bouwen aan de conditie en vooral spelvreugde terugkrijgen.”

Verlies in de eerste wedstrijd

“De wedstrijd van afgelopen week tegen Dios uit Den Hoorn was de eerste graadmeter. Dios had vorige week al een wedstrijd gespeeld, maar is ook net 2 weken weer aan het trainen. Op zich verbaasde ik mij enorm over de goede mentaliteit van de meiden, waar eerst grote twijfel heerste of handballen nog leuk was, hadden de meiden er stuk voor stuk zin in om weer een balletje te gaan spelen. En dit uitte zich ook in het veld. Van tevoren afgesproken een beetje met de rem erop te spelen. Met de warmte en geen conditie waren we wel een beetje genoodzaakt een beetje slim te spelen. Niet onze sterkste punt, maar ik mag zeggen dat ze dit erg goed deden. Natuurlijk wisten we dat het moeilijk zou worden om te winnen, maar met leuke aanvallen stonden we echt ons mannetje. Er waren nog 3 speelsters niet (vakantie en zwangerschap) dus hadden we oud speelster Bobby Poel gevraagd weer bij ons aan te sluiten. En ook zij deed mee alsof ze nooit weggeweest is. Wat we dachten kwam ook wel uit, een lastige pot. Fysiek sterk team die al een wedstrijd had gespeeld en al weer een paar weken in training was. Het belangrijkste is dat we weten dat we het nog niet verleerd zijn en dat we er weer zin in hebben. We gaan ons nu richten op de zaalcompetitie en de wedstrijden buiten zijn een opstapje om weer te gaan knallen binnen.”

• < Vorige
• Volgende >