Talent genoeg, maar echt door te stoten naar de top van de amateurs of misschien zelfs de beroepsrenners kwam Mike toch uiteindelijk net te kort. Met zijn talent werd hij op jonge leeftijd al snel gezien als een rennertje met potentie. Mike reed niet veel podium plaatsen bij de jeugd maar was geen luie renner, schuwde het kopwerk niet en sleuren om gaatjes dicht te rijden waren hem niet vreemd.

Uiteindelijk lukte het niet om door te breken, zijn gezondheid speelde de Rozenburger soms parten en uiteindelijk koos hij voor zijn studie. Toch is het koersen op de weg nog niet helemaal uit zijn hoofd al heeft hij eigenlijk wel een voorliefde voor de mountainbike. Koersen op de weg is vaak ook een spel, in de blubber en door de bossen ben je meer op jezelf aangewezen vertelde Mike Boer in een gesprek. We gaan de sportman volgen in alles wat hij gaat doen.

We gaan terug naar de tijd waar Mike bij de jeugd reed en waar het allemaal begonnen is. De eerste wedstrijd die we in de cyclingdatabase tegenkomen is de Grote Prijs Rotterdam Airport. Zelf kan Mike zich van die wedstrijd niet zoveel herinneren. "Ik denk dat ik een jaar of 12 was toen ik wat serieuzer met de wielersport aan de gang ging. Daarvoor heb ik nog fanatiek op turnen gezeten maar dat vond ik steeds minder leuk. Met Jan Willen (van Leeuwen van de tweewielerspeciaalzaak in Rozenburg red.) reed ik op de woensdagavond met de mountainbike altijd op de landtong van Rozenburg. Jan Willem vertelde steeds je moet verder met mountainbike hij zag kennelijk dat ik wel wat talent had voor de sport. Ik ben toen eens rond gaan kijken en kwam in Spijkenisse uit bij Delta. Het was dacht ik een beetje in het najaar en was het wegseizoen al een beetje over en werd het meer veldrijden en mountainbike. Maar bij zo'n vereniging kom je natuurlijk dan ook snel bij de wegwedstrijden terecht, zeker omdat het hier in de omgeving populairder is."

Je komt niet uit een echte wielerfamilie

"Klopt, ik heb nog wel even op voetbal gezeten. Maar dat was snel duidelijk dat die sport niets voor mij was. Snel mee gestopt en in die tijd naar het turnen gegaan. Maar ik fietste altijd al veel. Volgens mij kreeg ik mijn eerste mountainbike voor me verjaardag. Ik vond dat wel lekker stoer en ik kon dan eindelijk met Jan Willem mee en het is eigenlijk doorgegroeid. Bij PRC Delta aan wedstrijden op de weg begonnen. Maar van die eerste wedstrijden weet ik eigenlijk niet zo heel veel meer. Ik werd 11e maar de rest hebben mijn ouders me moeten vertellen. Mijn eerste veldrit was in Lierop. Het parcours kan ik nog helemaal voor me halen, maar dan wordt het vaag. Kan me nog wel herinneren dat je langs een sloot moest rijden en er voor me één de sloot in reed. Mijn ouder vertelde dat ik zo hard van start ging dat ik in de eerste bocht al op mijn snufferd ging. Kennelijk voor mijn geheugen geen leuke dingen want ook daar weet ik niks meer van. Kan me nog wel een jaar later herinneren, een landelijke wedstrijd in Valkenswaard waar toch wel verrassend op de 6e plaats eindigde. Een jaartje later op het Nederlands kampioenschap in de categorie 7 ook 6e, dat heeft wel indruk gemaakt. Ik ben eigenlijk nooit een echte winnaar geweest, wel een top 10 renner. In meerdaagse wedstrijden was ik ook wel constant."

 

 

Het verhaal van Mike Boer is nog lang niet verteld. Met zijn zusjes rijden bij Ahoy, de poster aan de muur van Lance Armstrong, zijn trainingsritjes met Wesley Kreder en de uiteindelijke keuze voor de mountainbike. Rijden bij de amateurs en nog veel meer .....

Binnenkort deel 2