Natuurlijk heeft Mike er ook wel eens aan gedacht om een hele goede amateur te worden of zelfs in het profpeloton terecht te komen. Welk jongetje die goed kan fietsen droomt daar nu niet van. Hij kwam uit een goede lichting waar hij samen reed met onder andere Dylan Groenewegen, vorig seizoen Roompot en dit seizoen LottoNL-Jumbo en Dylan van Baarle tegenwoordig in de ploeg van Cannondale Pro Cycling Team. Ook maakte hij trainingskilometers met Wesley Kreder. Hij stond een aantal keren met Danny van Poppel, tegenwoordig uitkomend in het World Tour team van Sky, op het podium.

"Toch jongens van een ander kaliber", zoals Mike dat zelf verteld. "Ik heb best een beetje aanleg maar dat zijn toch andere mensen, die herstellen zo snel en hebben een ongekende kracht." Zelf had hij er misschien ook wel bij kunnen horen maar moest juist afhaken in die periode door problemen met de schildklier en ook zijn vetpercentage was niet toereiken waardoor hij niet altijd kon trainen. Of Mike voldoende talent had om echt door te breken is een vraag die we niet zomaar kunnen beantwoorden. "Achteraf gezien kwam ik toch wel te kort", kijkt Mike zelf terug op die tijd. Maar we gaan eerst terug naar de eerst podium plek van Mike in Zuid-Beijerland.

In de 28e Acht van Zuid-Beijerland stond Mike als beginnend rennertje (jeugd cat. 6) op de hoogste trede van het erepodium. Winnaar in Zuid-Beijerland voor Kelly Markus en Nancy van der Burg. Een weekje eerder waren Kelly Markus en Nancy van der Burg in Numansdorp nog voor Mike geëindigd en was ook Fabian Ammerlaan te snel en werd Mike vierde, een plaats die vaker voor hem was weggelegd. Mike was een top 10 renner op jonge leeftijd. "Ik stond af en toe op het podium en dat was het dan", verteld Mike als we samen met hem praten over de eerste jaren in de wielersport. "Ik herinner me Zuid-Beijerland nog wel. Was er samen met mijn moeder. Het was een voorprogramma voor de elite koers. In die tijd won Kelly Markus bijna alles maar daar was ik net even te sterk." (Kelly Markus reed vorig seizoen samen met de Rozenburgse Melanie en Henriette Woering in het Deense team van Rytger red.)       

Hoe ging dat in die tijd, altijd met je ouders naar de koers?

"Mij ouders gingen eigenlijk altijd wel mee. Vonden het koersen wel leuk en het was ook een soort uitje. Mijn oudste twee zusjes, Nadia en Demie, hebben ook nog een poosje gefietst en gingen we met z'n vijven al die wedstrijdjes af. Mijn zusjes hebben dat niet zo lang gedaan. Ik was toen lid van Delta en trainde op het clubparcours en een aantalkeren per week ook wel zelf. Toen ik in de categorie 7 uitkwam ben ik ook nog een poosje lid geweest van wielervereniging Ahoy. Mijn zusjes vonden het bij Delta niet zo leuk en bij Ahoy was er toen wel meer aandacht voor de jeugd. Zelf heb ik er tot de nieuwelingen gefietst. Ik werd goed begeleid door Ron Zijlaard. Ron was trainer bij Ahoy en plande allerlei trainingen en gingen gezamenlijk met de club naar wedstrijden. Mijn meeste vrienden reden bij Delta en kwam eigenlijk niet veel meer bij Ahoy. Ik heb toen besloten om weer terug te gaan naar Spijkenisse."

Waar droomde je van wie waren je voorbeelden?

"Lance Armstrong was wel een renner die een voorbeeld was, zeker toen ik net met wielrennen begon. Bij JanWillem (van Leeuwen2wielers red.) hingen posters in de winkel aan de muur. Bij mij denk ik ook wel, alhoewel ik niet zoveel aan de muur had hangen. Ik moest natuurlijk ook zo'n fiets zoals Lance (Trek red.) Thomas Dekker kwam toen net op dat vond ik ook wel een geweldige renner. Die voorjaarsklassiekers keek ik dan ook wel op tv. En in de winter wel naar crosswedstrijden. Verder was het veel zelf fietsen, trainingen met de Coureur uit Maassluis, op de club en er was zo'n groep uit Zuidland die ook elke week een trainingsronde maakte. Later ook wel met Dylan Groenewegen en Wesley Kreder maar toen was ik al wel wat ouder."

Je reed ook bij de jeugd al veel cross en mountainbike

"Ja ik heb altijd al wel een beetje van de afwisseling gehouden. Mountainbiken is toch heel iets anders dan stoempen op de weg. Behendigheid en stuurmanskunst moet je daar meer hebben. Ik vind het beide leuk en de weg heb ik nog niet helemaal afgeschreven."

Een mooi moment om even af te sluiten. In deel 3 gaan we in op de wat oudere Mike waar hij duidelijk een keuze moest maken voor een maatschappelijke carrière. Hij is afgestudeerd Ingenieur werktuigbouwkunde aan de Hogeschool in Rotterdam. Gediplomeerd skileraar voor Oostenrijk en Mountainbikegids in Frankrijk. Maar ziet toch nog toekomst in de wielersport, alhoewel trainen na een zware arbeidsdag niet altijd meevalt.

Later meer ......