Robert de Korte is terug in het koude Nederland na een prachtige prestatie in de zandbak van Israel. Hij raakte tijdens het zwemmen zijn chip kwijt maar dat was voor de organisatie geen reden om hem uit de wedstrijd te halen. Ook zonder chip worden de tijden nauwkeurig bijgehouden. Robert vertelde ons dat het de zwaarste wedstrijd tot nu toe was. Maar ook een mooie evaring. Zijn trainer Edo van der Meer liep ook mee en de winnaar van vorig jaar eindigde nu op de tweede plaats in een tijd van 4:38.55. Robert kwam binnen op 5:27.55, niet zijn snelste tijd tot nu toe maar gezien de omstandigheden niet minder goed. Hier het Verhaal van Robert de Korte over zijn belevenis in de zandbak van Israel.

 

28 januari vlogen wij via Istanbul naar Tel Aviv.

"Waar we een busje klaar hadden staan en zo met 5 man en 5 atleten de reis door de zandbak van Israel konden maken naar Eilat. Waar 30 januari de Israman op het programma stond. Op woensdag was er ook een persconferentie waar de favorieten (2 van mijn reisgenoten) deel aan namen. Het was al snel duidelijk dat het een leerzaam weekje voor mij zou worden, met de ervaren atleten op stap. De Israman 113 – Halve afstand was voor mij de zwaarste halve tot op heden. Vooral het parcours hakte er stevig in zo vroeg in het seizoen."

Zwemmen

"Zwemmen in de rode zee was een verademing na meerdere maanden alleen maar chloor te hebben gezien. Het water was wel bijna als het zwembad zo helder. Het onderwater leven was goed te zien en de temperatuur was ongeveer 19graden, gewoon prettig! De laatste keer in zeewater was tijdens de IM 70.3 Mallorca, waar ik nog een tijd noteerde van 37minuten. Ik wist dat het beter moest kunnen, mede door de extra trainingsarbeid voorafgaande aan deze wedstrijd. Uiteindelijk klom ik na 32minuten op de kant, maar had ik niet een ideaal zwemonderdeel afgewerkt. Nadat het startschot klonk zat ik al snel in een druk groepje en kwam na een meter of 800 de eerste boei die gerond moest worden. Al snel bevond ik mij in de binnenbocht in een potje worstelen waar ik mijn bril weer recht op de neus moest zetten en mijn tijdchip verloor. Even de buitenkant van het veld opgezocht en in mijn eigen ritme flink balend naar het strand gezwommen. Na een snelle wissel (waarin ik snel nog even aangaf mijn chip kwijt te zijn) waar ik door de organisatie werd doorgestuurd en snel door kon gaan."

Fietsen

"Het fietsparcours van de Israman is zwaar te noemen, door het gemene hoogteverschil wordt deze triathlon niet voor niets genoemd als 1 van de 10 zwaarste in triathlonwereld. Ook hier was het weer afwachten hoe de benen het zouden doen na alle ritjes in de kou en op de Tacx (rollertrainer binnen). Al snel begon ik de een na de andere terug te pakken en begon de zware klim. Halverwege de klim kwam er een atleet voorbij die ik daarna niet meer terug heb gezien. Dmytro Grabovskyy oud wereldkampioen <23 tijdrijden had iets langzamer gezwommen maar ik bleek geen partij op de fiets. Wat een geweld! Bij het keerpunt zie ik trainer Edo in achtervolging op Italiaanse Massimo die later de wedstrijd wist te winnen. Verder valt mij op dat de verschillen al behoorlijk groot zijn geworden na de top 4. En door het keerpunt zie ik ook dat ik mij ongeveer in positie 15 overall bevindt. In de laatste 20kilometer heb ik het wat zwaarder, tegen de wind in op glooiend terrein word ik door een paar mensen teruggepakt en vliegen we de wissel in. Gemiddeld 28,3km/h over 90km wat een gekkenwerk denk ik nog terwijl ik mijn schoenen aan trap en de wisselzone verlaat."

Rennen

"Rennen, dat gaat mij meestal prima af. Maar het parcours had er aardig ingehakt. De temperatuur nam toe en de eerste 12 kilometer moest er naar beneden gelopen worden. Bij naar beneden rennen denk je al snel aan voordeel, maar de onderrug en bovenbenen dachten hier anders over. Het wordt afzien tot aan het 12kilometer punt waar het weer vlak wordt en mijn tempo nog enigszins vast kan houden. Het wordt geen toptijd op de halve marathon maar het lijkt er wel op dat ik in de top 50 zal gaan finishen. De weg naar de finish is eenzaam, de verschillen zijn groot onderling en vooral mentaal word je uitgedaagd. Terwijl de warme zon op het bolletje schijnt zie ik op mijn horloge dat er alweer 20kilometer op zitten. Weer eentje waar we sterker van gaan worden…"

"Na 5u27minuten finishte ik in het centrum van Eilat. Waar een voor een de atleten binnen druppelde. Door het parcours waren de verschillen veel groter dan ik gewend was. Snel douchen en naar het parcours terug omdat reisgenoot Bart nog bezig was met de hele afstand. Tijdens het fietsen had ik al gezien dat die aan de leiding lag. Hij wist de overwinning binnen te slepen, de ultieme kers op de taart op een geslaagd weekje Israel. We gaan uitkijken naar NK Powerman en de IM 70.3 Barcelona in Mei. Waar we weer een stukje sterker aan de start willen verschijnen."

 

Foto's: Met dank aan Robert de Korte / Israman

• < Vorige
• Volgende >