Punten zijn punten, riep een dolblije Danijel Ribaric, doelman van Hellevoetsluis, nadat scheidsrechter Aniel Jhamai voor het einde had gefloten. Een einde waar de thuisploeg, Rozenburg, niet echt tevreden mee kon zijn. En eigenlijk een wedstrijd die geen winnaar verdiende, maar Hellevoetsluis wel de punten mee in de tas naar de Brielsestraatweg nam. Na 92 minuten dan toch nog een doelpunt en stond de eindstand van 0-1 op het scorebord.
“Dit is niet terecht”, was de coach van Rozenburg, Peter-Marcel Nauta, direct na de wedstrijd van mening. “Het overwicht dat Hellevoetsluis had vond ik nog wel meevallen. Als je dan ziet hoe deze bal er invliegt. Voorzet via een been, beetje gelukkig denk ik. Daar hebben we met z’n alle zo hard voor gewerkt. En eigenlijk behoorde ze al met ‘TIEN’ te staan. Die overtreding op Bethslot (Woldeamanuel, red.) is gewoon een gestrekt been, vol op de enkels. Maar we moeten onze kansen benutten die hebben we zeker gehad. In de beginfase krijgen we twee honderd procent kansen, die moeten er in. 
We geven niet veel weg en Hellevoetsluis creëerde ook niet zoveel. Als je ziet hoe dat doelpunt valt, wint de gelukkigste.”
In het eerste kwartier had Rozenburg de kansen om, op een triest en troosteloos sportpark West, de wedstrijd al vroeg een ander beeld te geven. Nick de Bil dook in de 4e minuut voor doelman Danijel Ribaric op. En in de 10e minuut zette die zelfde de Bil, Bethslot Woldeamanuel, helemaal vrij voor een open doel. Woldeamanuel schrok van de kans en kwam niet verder dan een rolletje tegen de paal. Rozenburg was gevaarlijk vooral in de omschakeling werd Hellevoetsluis nogal eens verrast. Het spel van Hellevoetsluis oogde wat rommeling en zonder overtuiging en daar had Rozenburg meer van kunnen profiteren. Rozenburg miste een handje vol spelers, maar er stond toch een ploeg die het kon en voor de punten wilde gaan. Verdedigend werd er veel werk verzet en echt veel mogelijkheden waren er niet voor Hellevoetsluis, die de afgelopen weken makkelijk tot scoren kwam. Naar de thee met een brilstand, 0-0. Alhoewel Hellevoetsluis in de 45e minuut de paal wist te raken en dicht bij een voorsprong was.
In de tweede helft bleef Elroy van Seventer in de kleedkamer achter. De centrumverdediger was de hele week ziek geweest en waren 45 minuten al erg lang. Jordie de Groot, terug van een knieblessure opgelopen in de wedstrijd tegen Pelikaan, was zijn vervanger. 
Verdedigend bleef Rozenburg overeind en gaf, net als de eerste helft, niet heel veel kansen weg. Met de routine van de centrale verdedigers en het prima spel van de backs gaf Rozenburg amper mogelijkheden, laat staan kansen weg. Het veldoverwicht was dan misschien voor de gasten uit Hellevoetsluis, maar veel creëerde de ploeg van coach Paul Bestebreur, Hellevoetsluis, niet. In de eerste helft had Rozenburg spits Lennart Quak, hamstringblessure, al moeten wisselen voor Maxim Burema. En in de 75e minuut moest Bethslot Woldeamanuel het veld verlaten met een ernstige enkelblessure. Op zich een overtreding voor een kaart met een donkerrood randje. Maar het gedrag van Jeffrey de Koning na de overtreding was opmerkelijk. Geen oog voor het slachtoffer die van het veld gedragen moest worden en alleen maar bezig met de bal afpakken van de tegenstander en het snel nemen van een vrije trap, hoewel het spel stil lag. Als het als afleiding bedoeld was gelukt, want de scheids stuurde De Koning niet alvast onder de douche. Woldeamanuel werd vervangen door Lars Jongejan. Het leek op een gelijkspel uit te draaien in de streekderby zonder publiek. Maar in de 92e minuut was al het geluk aan de zijde van Hellevoetsluis. In een alles of niets poging was het aanvoerder Onur Furuncu die de bal voor de pot bracht. En invaller Brian Poelman de bal nog kon beroeren en eerder bij de bal was dan Rozenburg doelman Silvio Spiessens. Natuurlijk feest en een ontlading bij Hellevoetsluis en teleurstelling bij Rozenburg. Poelman als matchwinner terug naar de Brielsestraatweg.
Aanvoerder Bryan van der Laan
“Dit is echt zuur. We hebben dit seizoen nog nooit zolang de ‘NUL’ gehouden. Geen mooie wedstrijd denk ik. We hebben met z’n alle geknokt. Ik denk dat we zelf ook best twee goals mogen maken en misschien wel meer. En dan valt dat doelpunt ver in blessuretijd. Kijk, misschien moet de keeper komen en voorkomt hij het doelpunt. We hebben zeker kansen gehad. In het eerste kwartier moeten er zeker twee in. Dat gebeurd dan niet en krijgen zij wat meer grip op de wedstrijd. Corners, vrije trappen, maar gevaarlijk werd het niet echt. En dan valt die goal in de 92e minuut. Kijk dat je weer zonder publiek speelt is jammer, maar als je eenmaal aan het ballen bent merk je daar als speler niet zoveel van. Zeker wel jammer voor het publiek. Kijk het is zuur en die nummer 12 (Jeffrey de Koning, red.) had er af gemoeten en dan had ik het nog wel willen zien tegen 10 man.”
De oude voetbalwetten hebben zich weer eens bewezen. Als je zelf niet scoort doet de tegenstander het wel en het geluk van bovenin meespelen tegen de pech van onderin bungelen. Maar uiteindelijk had de doelman van Hellevoetsluis het gelijk aan zijn zijde en schreeuwde het uit over het triest en troosteloze sportpark West. Punten zijn punten.