Vanaf de tribune aan de Botreep

Tijdens de wedstrijd Rijnmond Hoogvliet Sport tegen OHVV zaten we op de tribune, het regende en dacht we terug, bij deze club moet het ooit begonnen zijn. Natuurlijk niet aan de Botreep, daar liepen de koeien toen nog of waren het korenvelden. Geen idee, maar zoiets. Nee, als zesjarig ventje verhuisde mijn ouders van dichtbij het Doto-terrein in Pernis, naar de Balikpapanstraat in Hoogvliet. De straat bestaat niet meer en de flats van toen zijn uit de wijk verdwenen. Er gebeurt veel in een mensenleven. Van huis uit hadden we eigenlijk niets met voetbal. Tussen de flats waren er wel grasveldjes waar je kon voetballen, en dat deden we dan ook wel. En aan het einde van de straat lagen de twee velden van vv. Hoogvliet. En op zaterdagmiddag was er iets dat aan me trok, ik moest er naartoe en de fascinatie voor de voetbalsport moet daar begonnen zijn.

Lees meer: Hoogvliet daar moet de fascinatie voor de voetbalsport ooit begonnen zijn

Vanaf het bankje aan ‘Het Scheur’ 3

Waterwegderby, dat was spanning, voor sommige supporters nagelbijten en voor de meeste supporters een feestje als er gewonnen werd. Excelsior Maassluis en Rozenburg speelde in het seizoen 1990-1991 alle twee op het hoogste (amateur) niveau van Nederland. Inmiddels hadden we zelf al veel wedstrijden van het ‘Vlaggenschip’ van West gezien. Uitwedstrijden waren niet ver genoeg om te gaan kijken. Tegen Marken het gezinnetje mee voor een wandeling door het schilderachtige dorpje in het IJsselmeer en zelf tussendoor even de wedstrijd bekijken en de rest van de familie genoot van een drankje op het terras. Of het gezinnetje in Leiden afzetten om te schoppen en zelf even doorrijden naar Katwijk of welke andere ploeg dan ook in de Bollenstreek. Maar tegen Maassluis, aan de andere kant van ‘Het Scheur’ dat was ander koek.

Lees meer: Een wedstrijd waar dagen misschien wel weken naar uitgekeken werd

Vanaf het bankje aan ‘Het Scheur’ 2

Niet op Rozenburg geboren en wat jaren in Duitsland, onder andere bij de NATO-troepen, wachten op de Rus. Maar dat laatste bleef ons gelukkig bespaard. Terug definitief op Rozenburg volgde ik het voetbal niet echt. Een keertje in de Rozet, naar de zaalvoetballers op maandagavond. Daar had dan Ton de Groot me moeten opvallen, maar Rutte zou zeggen ‘daar heb ik geen actieve herinneringen aan’. Zo vaak ben ik er ook weer niet geweest. Maar op ons balkonnetje, lezend in het plaatselijke krantje, dat de Gouden Generatie van v.v. Rozenburg hun opwachting gingen maken in het top amateurvoetbal. Noordwijk zou de eerste tegenstander worden. Als je dat leuk vind ga je toch kijken, hoorde ik van achter de krant en dat was drempelverlagend. En de eerste stappen richting sportpark West waren gezet, en het bleef niet bij die eerste stappen.

Lees meer: De eerste op het hoogste niveau van Nederland

Misschien horen we bij sportenrozenburg ook wel tot die oude mannen met hun verhalen en terugdenkend aan de mooie tijden op sportpark West. De tijden van ‘De Gouden Generatie’ toen de plaatselijke v.v. het dorp op de voetbalkaart van Nederland heeft gezet. Die tijden komen waarschijnlijk nooit meer terug. Oud-trainers van Rozenburg schrijven in het AD dat het vooral te maken heeft met het gevoerde beleid. Stromingen die te veel ruimte krijgen en kregen voor anders dan het ‘Vlaggenschip’ van de club. Of dat zo is? In ieder geval lijkt het er sterk op, dat als het om de prestaties van het eerste team gaat van v.v. Rozenburg de verkeerde afslag heeft genomen. Alhoewel met een prachtig sportpark en een gezonde vereniging, kan dat ook zomaar en enige keuze zijn geweest.

Lees meer: Vanaf het bankje aan ‘Het Scheur’