Seizoen 1998-1999 een zwarte bladzij in rumoerige tijden

We moeten al die wedstrijden van Rozenburg hebben gezien, maar echt op ons netvlies staan ze niet. Dubbele cijfers, nog net niet op het scorebord bij Rozenburg. Wel 10 wedstrijden waar de Rood-Gelen niet wisten te scoren. Thuis verliezen met 0-6 van Noordwijk, maar het kon dat seizoen nog erger 1-9 op sportpark West tegen Scheveningen. Uiteindelijk was er voor Rozenburg 111 keer de trieste gang naar het net.

Rumoerige tijden, de laatste jaren van de twintigste eeuw op sportpark West. Was het seizoen 1996-1997 het begin van de neerwaartse spiraal waarin Rozenburg uiteindelijk terecht is gekomen. Even het geheugen opfrissen. Rozenburg met kansen op de titel op het hoogste amateurniveau van Nederland. Na 7 wedstrijden stond Rozenburg op de tweede plaats in de toenmalige hoofdklasse. Met spelers als Roy van Duppen, Jean-Paul Martinot, Glenn Brown, Dennis Sala, Ronald Vermeulen, Erik van de Ridder, Dino Lima, Gilbert Barios, Jojan van Dokkum, Perry Hoogstad, Rob Vuik, Erik Sneek, Ronard Venekamp, Mikos Gouka, Etiene Shew Atjon om er maar eens een paar te noemen. Wim Schwillens was de succestrainer in die periode. De naam van Jos van Eck hadden we nog niet genoemd. Ook Van Eck maakte deel uit van dat team. In zijn eerste wedstrijd ging het helemaal mis. Jos van Eck kreeg rood voor een elleboogstoot vlak voor rust in de eerste wedstrijd van de competitie tegen Zwart-Wit’28 op West. Een rode kaart met gevolgen voor de toekomst van Rozenburg. Het verdere verloop is geschiedenis. Jos van Eck werd disciplinair gestraft door Schwillens, trainen bij de B-selectie, bestuur wilde Van Eck terug in de A-selectie,  Schwillens weigerde dat, trainer op non-actief, spelersgroep weigerde verder te spelen, Francis Janse werd de hoofdtrainer, spelersgroep de verstandigste en ging weer spelen, maar de toon was gezet en het leed geschied. Resultaat leegloop aan het einde van het seizoen en degradatie. Nipt dat dan weer wel, mede degradatiekandidaat Volendam wist in de laatste wedstrijd van dat seizoen te winnen van IJsselmeervogels en Rozenburg speelde in en tegen Huizen gelijk. Maar met die uitslagen was op West niemand bezig. Het seizoen er na werd Rozenburg toch weer kampioen in de eerste klasse en keerde terug op het hoogste niveau. Een laatste stuiptrekking voor de neerwaartse spiraal werd ingezet.

Seizoen 1998-1999 het einde van het sprookje dat 10 jaar, eigenlijk 11 jaar had geduurd.  

Francis Janse begon aan het seizoen 1998-1999 bij de Rood Gelen. Maar de oefenmeester zou de rit niet uitzitten. Na de negende nederlaag op rij en uitlatingen in de krant, die op zijn minst gezegd daar niet thuishorden, werd Janse op non-actief gezet door het toenmalige bestuur. Henri Hecker mocht in de wedstrijd tegen Katwijk op de bank. Een wedstrijd die ook onderleiding van Hecker niet kon worden gewonnen. Rozenburg moest de tiende nederlaag in elf wedstrijden incasseren. Het werd op sportpark West 2-4 in het voordeel van de gasten. De eenmaal op non-actief gezette Janse zou niet meer terugkeren op de bank bij de Rood Gelen. Ferry Groenewegen was de opvolger, geen onbekende voor Rozenburg. De toen 57e jarige Maassluizenaar kwam terug naar Rozenburg waar hij ooit triomfen had gevierd. Groenewegen wist waaraan hij begon, maar kon Rozenburg uiteindelijk niet behoede voor degradatie. Rozenburg hield ook nog een triest record over aan dat seizoen, 111 doelpunten tegen in één seizoen. En dat trieste record staat nog steeds in de boeken bij de KNVB. Pas in januari van dat seizoen boekte Rozenburg de eerste en ook enige overwinning. Marken werd met nog 13 minuten te spelen verslagen door een doelpunt van Erik van de Ridder (de huidige trainer van Rozenburg) en met de twee gelijke spelen tegen Barendrecht en Capelle behaalde Rozenburg totaal 5 punten en ook dat was bijna een vermelding als slechtste resultaat in de boeken van de KNVB. Groote Lindt deed het ooit (een seizoen eerder 1997-1998) nog slechter en behaalde 4 punten.

Achterste rij v.l.n.r.: Trainer Ferry Groenewegen; Ricardo Bos; Gerard Timmer; Ronard Venekamp; Sander Bosveld; Lennart van Kalker; Jan-Willem Breukel; Farid Bougrine; André Emons; Erik van de Ridder; Patrick Bekker; verzorger Jos van Suchtelen; leider Rinus Prinsen

Voorste rij v.l.n.r.: pupil; Mark Remmerswaal; Maurice Rijsdijk; Daniel van der Stel; Haci Ozdemir; Martijn Hamaker: Perry Hoogstad; Ruud Kuikstra en nog twee pupilletjes.

De wedstrijden van die dramatische competitie:

Rozenburg, de kampioen van het seizoen er voor, in de eerste klasse, kon met bijna geen versterking en een jong team eigenlijk op voorhand niet overleven, dat werd dat seizoen wel erg duidelijk. Spelen op het aller hoogste niveau van Nederland was definitief afgelopen voor de Rood Gelen. Het ontbrak Rozenburg aan ervaring, maar misschien ook wel geld, om een mooi vervolg te geven aan de mooie periode die de Rood Gelen hadden meegemaakt. Elf seizoenen speelde Rozenburg in totaal op dat aller hoogste amateur niveau van Nederland, maar dat laatste jaar in de hoofdklasse heeft zijn sporen nagelaten op sportpark West. Een seizoen waar eigenlijk niemand meer aan herinnerd wil worden.

Foto's: Jos van Eck, Wim Schwillens Met dank aan Hans de Groot