Het is nog een beetje wennen, Ronard Venekamp trainer van Bernisse. Een voetballevenlang het Rood Gele Shirt om de schouders, lid van de technische commissie en de ambitie om trainer te worden. Zeker als er dan bij Rozenburg een vacature is denk je maar aan één man, Ronard Venekamp. Het liep heel anders en staat Ronard nu bij Bernisse voor de groep. Een mooie nieuwe uitdaging voor de inwoner van Rozenburg die in de competitie ook nog eens tegen zijn oude club moet spelen. Als speler al op 15 jarige leeftijd op het allerhoogste niveau van Nederland bij de amateurs. In de belangstelling gestaan van Feyenoord, Sparta, Excelsior maar ook van het Belgische Anderlecht. Maar er waren ook teleurstellingen, ook die horen bij de sport. Tijd voor een gesprekje.
Geen Rozenburg maar uiteindelijk Bernisse?
"Zelf had ik ook wel het idee dat Rozenburg me een kans wilde geven, maar er waren mensen die daar anders over dachten. Met mijn werkzaamheden bij de technische commissie was ik al gestopt, ook mijn vader was niet meer actief in die commissie om zoveel mogelijk de sollicitatieprocedure goed en eerlijk te laten verlopen. Ik wilde graag op eigen benen staan en het trainersvak in als hoofdtrainer. 
Ik was met mijn diploma bezig en inmiddels goed afgesloten. Dan wil je aan de bak. Het is toch wel lastig om in deze omgeving een kans te krijgen, het zijn toch vaak de zelfde trainer die vacante posities opvullen je komt er bijna niet tussen. Bij Rozenburg was die kans er opeens wel dus dat was voor mij een reden om te solliciteren. Ik had in eerste instantie al mijn pijlen op Rozenburg gericht, maar doordat Rozenburg een andere keuze maakte viel dat weg. Ik hoorde dat er bij Bernisse een vacature kwam en heb ik daarop gereageerd. Ze waren eigenlijk vrij snel positief en wilde mij die kans wel geven als beginnende trainer. Ik heb een contract voor één jaar, iets wat denk ik voor een trainer en een club altijd de beste optie is, met een optie tot verlengen."
Was je niet liever in de vierdeklasse begonnen?
"Die vraag heb ik wel meer gekregen. Je zou kunnen zeggen dat in de vierde klasse starten voor een beginnende trainer een betere opstap geweest zou zijn. De kans dat de resultaten dan wat eerder beter zijn als dat je in de derde klasse moet beginnen lijken aannemelijk. Eigenlijk maakt het me niet zoveel uit, de uitdaging is nu groter en we starten in een hele mooie competitie."
Hoe is de voorbereiding verlopen?
"Als je naar de uitslagen kijkt wisselvallig. Nu zeggen uitslagen in de voorbereiding niet zoveel. Alles staat in het teken van 5 september, start van de competitie. Ook de bekerwedstrijden zie ik toch wel als voorbereiding. Belangrijk is dat de groep die we nu hebben heel graag wil, en dat scheelt natuurlijk wel. In grote lijnen is de groep van vorig seizoen intact gebleven. De keeper van vorig seizoen en een buitenspeler die veel scoorde zijn vertokken. Er zijn ook wel weer wat spelers voor teruggekomen o.a. een keeper van Zuidland en de keeper van de A1. Verder zijn er nog wat nieuwe spelers bijgekomen. Mooie groep waar we wel nog wat stappen moeten gaan maken, in de manier van voetballen, in de beleving, die beker wedstrijden hebben we nog wel nodig om er op 5 september te staan. Als je me vraagt of spelen tegen Rozenburg speciaal is? Voor mij waarschijnlijk wel maar voor de groep is het een wedstrijd als alle anderen. Maar op sportpark West liggen natuurlijk al mijn voetbalroots en ben er als trainer begonnen. Wanneer ons seizoen geslaagd is? Als we ons handhaven."
Op zijn vijftiende jaar speelde hij al in Rozenburg 1. In een periode waar Rozenburg op het allerhoogste niveau in Nederland bij de zaterdagamateur speelde. 
Zijn eerste wedstrijd was tegen Bennekom op sportpark West en Ronard scoorde in die wedstrijd ook nog. In die tijd waren de scouts van diverse BVO’s vaste bezoekers op sportpark West. Hij stond zelfs in de belangstelling van het Belgische Anderlecht. Uiteindelijk was het een blessure opgelopen in een wedstrijd van Rozenburg 2 tegen NSVV die aan alle illusies een einde maakte. Ronard was daardoor zeker meer dan een seizoen uitgeschakeld en koos voor zijn studie. "Er waren contacten met Rob Baan om bij Excelsior aan de slag te gaan. Stage gelopen bij Sparta, maar uiteindelijk koos ik voor mijn studie, achteraf had ik het misschien moeten proberen." Of zoals Ronard nu terug kijkt op die periode "Misschien was ik ook wel niet goed genoeg. Op bepaalde momenten moet je er staan en als je er niet staat val je af. Het profwereldje bij het voetbal is keihard. Terugkijken heeft geen zin je moet vooruit kijken." Ronard Venekamp is altijd Rozenburger gebleven. De drang om weg te gaan heeft hij eigenlijk nooit gehad. Rozenburg speelde in die periode op het hoogste niveau, dus er was ook geen reden.
Wat was je mooiste herinnering aan die tijd en je grootste teleurstelling
"Toch wel de kampioenschappen en periodetitels op het hoogste niveau maar zeker ook die in de derde klasse met John Corver. Mijn grootste teleurstelling is voetballend toch wel die opgelopen blessure op het verkeerde moment en ook wel dat een club zomaar vanaf het allerhoogste niveau in een vrije val naar de derde klasse is afgedaald. Ook in die derde klasse hadden we het nog moeilijk, dat deed toch wel zeer. Aan de andere kant moeten we ook reëel zijn. Rozenburg kan niet meer op dat niveau acteren daarvoor zijn de middelen niet meer voorhanden. Of je moet er heel veel geld in stoppen. Die tijd komt niet meer terug. Maar derde klasse is misschien te laag voor Rozenburg. Het geijkte verhaal, het sportpark, de club, het verleden, de naam die Rozenburg toch nog steeds heeft. Misschien was die kans er om wat hoger te gaan spelen in de periode met Wim van der Steene, toen was er ook nog wat mogelijk en we waren er dicht bij. We hoeven geen verstoppertje te spelen, ik hoor je zeggen Van der Steene had nog een jaartje moeten blijven. 
Hij had al snel aangegeven te stoppen en ook de technische commissie stopte en waren de middelen ook weg. Ik ken de redenen niet allemaal. Met Wim van der Steene heb ik nooit over die dingen gesproken. Toch ben ik er van overtuigd dat als we het samen hadden opgepakt de koppen bij elkaar gestoken, de huidige technische commissie maar ook met Jan Piepenbroek en zijn mensen het misschien anders was gelopen. Maar soms lopen dingen anders dan dat je wil. Toen kwamen ook die verhalen dat Rozenburg alleen maar met Rozenburgers wilde spelen en dat bij Erik ( de Ridder red.) en mij vandaan kwam maar dat was zeker niet zo. Natuurlijk was er een streven om wat meer Rozenburgers door te laten stromen, maar als je hoger wil spelen heb je jongens van buitenaf nodig. Nu, in de toekomst en zelfs in het verleden. Rozenburg kwam op het hoogste niveau met eigen jongens maar al snel werd duidelijk dat er anderen bij moesten komen en kwamen Perry Hoogstad, Ronald Vermeulen, Jojan van Dokkum en nog een paar anderen om het team te versterken. Toch is het streven om het overgrote gedeelte van de selectie uit eigen jeugd bestaat in mijn ogen niet verkeerd. Verhouding van 60 / 40 of zoiets. Maar nu heeft Rozenburg nog steeds spelers van buiten nodig. Laat dat duidelijk zijn."
Kom je ooit nog terug bij Rozenburg
"Je had het over teleurstellingen. De gang van zaken de laatste tijd bij Rozenburg had in mijn ogen wat anders of beter gekund. Maar in het voetbalwereldje lopen dingen wel eens anders daar ben ik inmiddels ook wel achter. Plannen doe ik niet. Ik ben erg blij met Bernisse en daar heb ik heel veel zin in en ze geven mij die kans als nieuwkomertje. Ik ben blij met deze stap. Leuke groep en ik hoor toch wel wat positieve geluiden. Maar het zal niet makkelijk worden. Met Bernisse gaan we het ploegen nog moeilijk maken deze competitie. Tegen de toppers wellicht bonus punten halen en er zijn ploegen bij waar we echt niet van hoeven te verliezen. Ploegen gaan een hele kluif aan ons hebben, dat beloof ik."