“Het lijkt als de dag van gisteren, in de auto terug van NSVV. Waarin ik heel kort al even liet vallen dat het hoogst haalbare voor een ‘amateur lange afstand atleet’ het WK IRONMAN op Hawaii is. Enkel te bereiken door kwalificatie. Het Wereldkampioenschap Triathlon wordt ieder jaar gehouden in Oktober op ‘'the Big Island' 3,8km zwemmen – 180km fietsen en afsluitend 42,2km rennen op het vulkanische eiland”, vertelt Robert de Korte.

12 november wist Robert zich te plaatsen, tijdens de halve IRONMAN in Xiamen, China.
In zijn categorie kwam hij als 2e uit het water en stapte na een sterk fietsonderdeel (40 gemiddeld op 90km!) als eerste van de fiets. Moest in de zware omstandigheden tijdens het lopen toch een Chinees aan zich voorbij laten gaan en finishte 2e. Hij liet zelfs enkele profs achter zich. Door dit resultaat kwalificeerde hij zich voor het WK volgend jaar.

Eerst was het voetbal…..
“Van E tot Senioren was VV Rozenburg mijn clubje. Waar ik in mijn laatste Een/Twee jaar, lang wist ik spelen in Rozenburg 1 of 2 te combineren met mijn triathlon ambities. Al snel bleek ik aanleg te hebben voor de duursport en langzaam aan verdween ik van de velden. Erik (van de Ridder trainer destijds) heeft me nog lang weten te motiveren om er op de zaterdagen te staan. Als je dan ook nog moet werken en beter wilt worden in de drie disciplines van de triathlon. Kom je in tijdsnood en moet je keuzes maken. Het opzoeken van de limieten in de trainingen was me niet vreemd. Jarenlang werd ik afgebeuld op de velden door onder meer Dick Grinwis, Jan van Vliet en later Hans Verhard. Hard trainen, hoe zwaarder hoe beter en als er gelopen moest worden probeerde ik als keeper toch altijd wel de spelers bij te houden. Hard trainen brengt je het verste, ook al heb je misschien niet het talent dat nodig is. Het heeft me altijd ver gebracht en de WK ticket voor 2018 is daar het keiharde bewijs voor. Ik zeg altijd maar, alles is mogelijk als je maar wilt.”

Naar Maastricht….

“Inmiddels ben ik vooral voor de sport, eerst naar Spijkenisse en nu naar Maastricht verhuisd. Waar het fietsen en lopen in de bossen en het heuvelland een stuk mooier is, verder is er een atletiekbaan en wielerbaan om de hoek.
En ook niet onbelangrijk zijn er in deze uithoek van het land een hoop trainingsmaatjes. Naast zelf actief in de sport, ook druk met triathlon coaching. Een bedrijfje onder de naam Ro-de-Koach volgde, wat enorm veel energie geeft.
Naast individuele begeleiding, enthousiasmeer ik kinderen, geven we soms clinics en staan er ook weer trainingskampen op de rol. Afgelopen jaar nam de verhuizing naar Maastricht wel behoorlijk wat tijd in beslag waardoor ik in juli, augustus en september weinig aan de start van wedstrijden verscheen. Dit is normaal wel de drukste periode voor een triathlete. Inmiddels beginnen mensen toch wel een beetje rekening te houden met je als je op de startlijst staat. Dat maakt het heel anders dan een paar jaar terug en zorgt er ook wel voor dat je hard door blijft trainen.”

De coach heeft ook een coach nodig….
“Ondanks dat je zelf de kennis en kunde hebt om Atleten te begeleiden is het soms wel handig dat er iemand kritisch meekijkt naar je eigen prestaties en vooruitgang. Ik nam in de aanloop naar halve van Didam (1 juli) weer tijdelijk een coach. Maatje Hylke (Tri2One coaching) stoomde mij in redelijk korte tijd klaar en loodste mij naar een top 5 klassering op deze halve afstand. Tevens  wees hij mij op de mogelijkheid tot kwalificeren in China in Xiamen. Dat parcours zou mij wel liggen en het bood kansen om Hawaii te halen, we kunnen wel zeggen dat hij er ook een goede kijk op heeft nu J . Hylke zelf kon helaas niet mee (hij was dit jaar al op Hawaii om een van zijn atleten bij te staan en had dus geen tijd) dus uiteindelijk kreeg ik Edo zo gek om mee te gaan. Nu is het eind november en weet ik (en ook Edo) dat ik volgend jaar 13 Oktober te water mag in Hawaii.”

Alles richting het WK….
“Het is nu tijd om plannen te gaan maken voor volgend seizoen, kijken welke wedstrijden slim zijn om te doen in aanloop naar het WK. Ook zal ik binnen de Nederlandse triathlon competitie weer actief zijn. De eerste wedstrijd van de Eredivisie is eind mei in Almere. Tegen die tijd hoop ik weer beter te zijn dan ik nu ben! Er zijn natuurlijk ook alweer plannen voor 2019, voorlopig kan ik nog wel even vooruit. Ook ben ik nog best vaak in Rozenburg te vinden al is het alleen maar om familie te bezoeken, atleten uit Rozenburg/Spijkenisse die ik begeleid te bezoeken en ouderwets een rondje dorp te rennen. Wie weet volgen er nog meer Rozenburgers, voor zover ik weet ben ik de eerste geboren Rozenburger die naar het WK mag. Een jaar met weinig ‘grote’ wedstrijden dus. Maar wel de nodige resultaten en progressie.”

 

“Ben erg benieuwd wat het komende seizoen brengen zal. In ieder geval een debuut op de hele afstand”, besluit Robert de Korte zijn verhaal.

 

• Volgende >